Η έκκληση για απαλλαγή της παγκόσμιας οικονομίας από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα απαιτεί ριζοσπαστική σκέψη σχετικά με τον τρόπο νέας εφεύρεσης των κλάδων, των επιχειρηματικών τομέων και πολλών από τα βασικά στοιχεία της καθημερινής ζωής. Ωστόσο για τη ναυτιλία, δεν είναι μόνο για το υλικό.

Στην τελευταία ανασκόπηση της αγοράς, η DSF αναφέρει ότι οι αλλαγές αυτές είναι πιθανό να επιταχύνουν το ρυθμό αύξησης της αποδοτικότητας σε όλους τους τομείς, πέρα από οτιδήποτε έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν.

Στην τελευταία ανασκόπηση της αγοράς, η DSF αναφέρει ότι οι αλλαγές αυτές είναι πιθανό να επιταχύνουν το ρυθμό αύξησης της αποδοτικότητας σε όλους τους τομείς, πέρα από οτιδήποτε έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν. Για πολλά από τα σημερινά τμήματα των σκαφών, η απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αποτελεί μακροπρόθεσμη δυσκολία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι – σε αντίθεση με προηγούμενες προβλέψεις για συνεχή ανάπτυξη – ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών θα συρρικνωθεί καθώς τα πλοία που μεταφέρουν ορυκτά καύσιμα αρχίζουν να εκλείπουν. Κατά τη διάρκεια του ίδιου χρονικού ορίζοντα, θα χρειαστούν επίσης λιγότερα μεγάλα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και φορτηγά φορτίου χύδην.

Η μετάβαση στο καθαρό μηδέν δεν αφορά μόνο τα καύσιμα αλλά και το επιχειρηματικό μοντέλο, πιστεύει η DSF. Ωστόσο, η αλλαγή σε κλίμακα αντικατάστασης των ορυκτών καυσίμων με οικολογικά, απαιτεί μια παγκόσμια προοπτική για την ολοκλήρωση στον τομέα αυτό. Η εισαγωγή πιο οικολογικών καυσίμων σε κλίμακα είναι μερικά χρόνια μπροστά, αλλά έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνει τις στρατηγικές προοπτικές, πιστεύει η DSF.

Ο κλάδος της ναυτιλίας παραδοσιακά ανταγωνιζόταν ως προς το κόστος και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ωστόσο, η DSF αναφέρει ότι το ενδεχόμενο εξοικονόμησης κόστους και νέων ροών εσόδων είναι πιθανό να εξελιχθεί καθώς ο κλάδος υιοθετεί νέα καύσιμα και τεχνολογίες για να τροφοδοτήσει την καινοτομία, να μεγαλώσει την αύξηση και να αναπτύξει νέες υπηρεσίες.

Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί ευρύ φάσμα καινοτομιών. Ο κλάδος της ναυτιλίας θα διαδραματίσει τον ρόλο του, αλλά μπορεί να φανεί ριζικά διαφορετικός έως ότου η παγκόσμια οικονομία απαλλαγεί πλήρως από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Η DSF δεν πιστεύει απλώς ότι η απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μπορούσε να πυροδοτήσει σημαντικές αλλαγές στο ανταγωνιστικό τοπίο του κλάδου της ναυτιλίας. Στο μέλλον, αναφέρει, τα έσοδα και το κόστος ενδέχεται να μην εξαρτώνται πλέον αποκλειστικά από το σκάφος και την εμπορική και τεχνική διαχείρισή του – αλλά εξίσου σημαντικά είναι τα επιχειρηματικά μοντέλα και το επίπεδο ψηφιακής ωριμότητας.

Η ιδέα ενός ψηφιακού επιχειρηματικού μοντέλου για την ιδιοκτησία πλοίων δεν είναι μόνο η μείωση του κόστους αλλά και η εισαγωγή πρόσθετων ροών εσόδων που μπορούν να δημιουργήσουν αξία πέρα από τα όρια των αγορών εμπορευματικών μεταφορών.

Σε κάποιον στο DSF δόθηκε υποστήριξη και ενθάρρυνση να κάνει μεγάλα όνειρα , γιατί μας ενθαρρύνει να σκεφτούμε πώς μπορεί να είναι ένας νέος κλάδος. Εάν ένας «πάροχος κινητικότητας» (πλοιοκτήτης) είναι σε θέση να αγοράσει ενέργεια με χαμηλότερο κόστος από αυτό που μπορεί να χρεώσει τον χρήστη, τότε δημιουργείται επίσης αξία από το αρμπιτράζ τιμών του καυσίμου.

Αυτό θα μπορούσε να προωθήσει μια έννοια «πλοίο ως υπηρεσία», ικανή να προσφέρει αξία στους μετόχους, όχι μόνο μέσω της επιχειρησιακής αριστείας (χαμηλότερο κόστος και χαμηλότερες εκπομπές) και ναύλων, αλλά εξίσου σημαντικά από την πώληση πιο οικολογικών καυσίμων στους ιδιοκτήτες φορτίου.

Ελλείψει αγοράς άμεσης παράδοσης για πιο οικολογικά καύσιμα, οι μεμονωμένοι ιδιοκτήτες θα δυσκολευτούν να ανταγωνιστούν εάν δεν διαθέτουν τον ισολογισμό για να προσφέρουν οικολογικές μεταφορές σε ελκυστική τιμή.

Αυτό το μοντέλο, το οποίο η DSF αποκαλεί ανησυχητικά «υπηρεσιοποίηση», δίνει τη δυνατότητα στο οικολογικό καύσιμο να προσφέρεται σε συνδυασμό με το πλοίο, ή ίσως πιο σωστά η υπηρεσία του πλοίου να προσφέρεται λόγω του οικολογικού καυσίμου.

Προβλέπει ένα επιχειρηματικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο το πλοίο προσφέρεται στην αγορά σε τιμή έκπτωσης, δεδομένου ότι το καύσιμο πωλείται σε τιμή ανώτερη της τιμής αγοράς του. Στην περίπτωση αυτή, οι επενδύσεις μετοχικού κεφαλαίου στο πλοίο ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη απόδοση από την κατανάλωση καυσίμων παρά από τα έσοδα από τη μεταφορά εμπορευμάτων.

Ακόμη και η DSF αποδέχεται ότι αυτό μπορεί να ακούγεται ως ένα αβάσιμο σενάριο, αλλά μας καλεί να φανταστούμε εάν ο συνδυασμός «ενός παγκόσμιου φόρου άνθρακα, μαζικής ψηφιοποίησης, εκτεταμένης τυποποίησης και ολοκλήρωσης του τομέα» επρόκειτο να επιφέρει εξοικονόμηση κόστους και μια πρόσθετη ροή εσόδων που θα τον καθιστούσε δυνατό.

Ο αντίκτυπος στο ανταγωνιστικό τοπίο του ναυτιλιακού κλάδου θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός, εκτιμά η DSF, αν και θα υπέθετε ότι οι πλοιοκτήτες αποδέχονται την έννοια της παροχής «χαμηλού κόστους κινητικότητας φορτίου μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα» στην αγορά.
Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι ότι ο DSF βλέπει να αναδύεται ένας πιο έξυπνος, πιο ομογενοποιημένος, καλύτερα συνδεδεμένος, βασιζόμενος στα δεδομένα κλάδος ως συνέπεια της απαλλαγής από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Οι ενοποιημένοι στόλοι που χρησιμοποιούν τυποποιημένα εξαρτήματα προσφέρουν μια ελκυστική επιχειρηματική ευκαιρία για μια πιο οικονομική προσέγγιση της συντήρησης, με εξαρτήματα που κατασκευάζονται, επαναχρησιμοποιούνται και ανακυκλώνονται πολλές φορές για να εξοικονομήσουν κόστος και να μειώσουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Αυτό γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε ένα μοντέλο «ναυτιλίας ως υπηρεσίας», όπου οι κατασκευαστές εξοπλισμού επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στην αδειοδότηση του εξοπλισμού τους αντί να τον πωλούν, όπως συμβαίνει με τους προμηθευτές κινητήρων στον κλάδο της αεροναυπηγικής.

Στην περίπτωση αυτή, τα δεδομένα που εξάγονται από τη λειτουργία ενός τυποποιημένου στόλου αεροσκαφών ή πλοίων καθίστανται πιο πολύτιμα, δεδομένου ότι δίνουν τη δυνατότητα στον κατασκευαστή του εξοπλισμού να βελτιώσει τις επιδόσεις και να βελτιστοποιήσει τις επιδόσεις του σκάφους καθόλη τη διάρκεια ζωής του.