Η 25η Ιουνίου σηματοδοτεί την Παγκόσμια Ημέρα του Ναυτικού, μια γιορτή – ανάλογα με την άποψή σας –για τη συμβολής του κλάδου της ναυτιλίας στην παγκόσμια οικονομία ή τη συμβολή των εργαζόμενων ανδρών και γυναικών στον κλάδο της ναυτιλίας.

Μπορεί να είναι ενοχλητικό, αλλά υποψιάζομαι ότι οποιοσδήποτε από αυτούς τους ναυτικούς που δεν μπορούν να αλλάξουν πλοίο, να αποβιβαστούν ή ίσως να διατηρήσουν τακτική επαφή με τους αγαπημένους τους μπορεί να δει αυτή την καλοπροαίρετη ιδέα ως μια αρκετά κενή χειρονομία.

Για τους ναυτικούς, σπάνια το διακύβευμα ήταν υψηλότερο από ό,τι στα μέσα του 2022. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει νέο αντίκτυπο στην προσωπική ασφάλεια, τα lockdown συνεχίζονται στην Κίνα και η εμφάνιση σοβαρών κατηγοριών για ανάρμοστη συμπεριφορά και παρενόχληση συνεχίζει να καταλαμβάνει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Σε μια προσπάθεια να βοηθήσει το κοινό να κατανοήσει τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι ναυτικοί, ο ασφαλιστής και ο διαχειριστής κινδύνου Allianz Global κάλεσαν δύο πλοιάρχους να σκεφτούν τις αλλαγές που έχουν δει από τότε που και οι δύο έκαναν ταξίδια. Ο Rahul Khanna είναι ήδη γνωστός στους αναγνώστες μας, έχοντας γράψει για την ηγεσία στη γέφυρα, ενώ ο Nitin Chopra έχει πάνω από 20 χρόνια εμπειρίας στον κλάδο της ναυτιλίας στη μεταφορά χύδην φορτίου και στα δεξαμενόπλοια.

Τα δύο αυτά άτομα είναι τώρα σύμβουλοι κινδύνου στην Allianz, αλλά ως πλοίαρχοι μεγάλων σκαφών, ποιες ήταν οι σημαντικότερες δυσκολίες που αντιμετώπισαν;

Και οι δύο συμφωνούν ότι η ζωή στη θάλασσα είναι δύσκολη, σαν να εργάζεστε σε ένα πολύπλοκο βιομηχανικό περιβάλλον παρά σε έναν τυπικό χώρο εργασίας, με ανησυχίες για την υγεία και την ασφάλεια συγκρίσιμες με την εργασία σε εργοστάσιο ή ακόμα και κατά την εξόρυξη. «Υπάρχουν όμως ζητήματα αποκλειστικά για τους ναυτικούς, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου μακριά από φίλους και συγγενείς», αναφέρει η Khanna. «Το πλήρωμα μπορεί να βρίσκεται στο πλοίο από ένα μήνα έως ένα χρόνο, δουλεύοντας σε περιβάλλοντα υψηλού κινδύνου, χωρίς την υποστήριξη των αγαπημένων τους προσώπων. Θυμάμαι ότι πλήρωνα 10 δολάρια το λεπτό ως ασκούμενος με πενιχρό μισθού για να κάνω δορυφορικές κλήσεις στο σπίτι».

Ο Chopra πιστεύει ότι η «ζωή στη θάλασσα» είναι μια λανθασμένη ονομασία: οι ναυτικοί δεν επιστρέφουν στο σπίτι τους στην κανονική ζωή στο τέλος της ημέρας και χρειάζεται ισχυρή θέληση για να κάνουν καριέρα στη ναυτιλία. «Ένα ζήτημα που βρήκα για καιρό δύσκολο ήταν το περιορισμένο εργατικό δυναμικό στο πλοίο και η υποχρέωση συμμόρφωσης με τις επιβαλλόμενες ώρες ανάπαυσης για το πλήρωμα, διατηρώντας παράλληλα την επιχειρησιακή ασφάλεια του σκάφους», αναφέρει.

Η πιθανή ποινικοποίηση των ναυτικών δεν είναι ένα νέο φαινόμενο – ο Khanna θυμάται το άγχος της αντιμετώπισης τυχαίων ζητημάτων σε λιμάνια όπου το βάρος του νόμου ήταν μια συνεχής απειλή – ωστόσο ο Chopra προσθέτει ότι η μεγάλη αλλαγή από τη στιγμή που ταξίδεψε με πλοίο είναι η καθημερινή πίεση στην ώρα.

Ο Chopra αναφέρειότι η πρόοδος της τεχνολογίας και η αυξημένη αυτοματοποίηση στους τερματικούς σταθμούς φορτίου έχουν μειώσει τους χρόνους ανακύκλωσης, αλλά οι μικρότερες παραμονές στο λιμάνι δημιουργούν πιέσεις στο πλήρωμα, με την άδεια εξόδου στην ξηρά να ανήκει ουσιαστικά στο παρελθόν.

«Η ψηφιοποίηση έχει επίσης ενισχύσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα, αλλά η νέα τεχνολογία απαιτεί αναβάθμιση των δεξιοτήτων των ναυτικών με ταχύτερο ρυθμό από πριν», προσθέτει. «Τα πλοία λειτουργούν τώρα σε ένα αυξημένο ρυθμιστικό περιβάλλον, καθώς και σε ένα όλο και πιο ασταθές γεωπολιτικό τοπίο».

Οι ναυτικοί πάντα διακινδύνευαν να είναι παράπλευρες απώλειες σε οποιαδήποτε σύγκρουση, και αυτό δεν έχει αλλάξει με την κρίση στην Ουκρανία προσθέτει ο Khanna, αλλά το μοντέλο πειρατείας έχει γίνει σίγουρα πιο επικίνδυνο, με ένοπλες συμμορίες έτοιμες να ληστέψουν το πλήρωμα, να λεηλατήσουν το πλοίο και να κλέψουν φορτίο, όλα με περισσότερη βία.

Η ανάπτυξη του διαδικτύου και της ευρυζωνικότητας εν πτήσει διευκόλυνε τους ναυτικούς να παραμείνουν σε επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και οι δύο άνδρες βλέπουν μια θετική αλλαγή σε αυτό το σημείο. Ο Khanna είχε κολλήσει κάποτε έξω από ένα λιμάνι στην Αργεντινή λόγω της συμφόρησης και της κακοκαιρίας. Χωρίς τρόπο να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του, έπρεπε να παρακαλέσει να τον μεταφέρει μια φορτηγίδα ανεφοδιασμού στην ακτή, να βρει ένα τηλέφωνο και να την καθησυχάσει ότι δεν είχε αλλάξει γνώμη για τον επερχόμενο γάμο τους.

Δεδομένης της τεράστιας συμβολής του κλάδου της ναυτιλίας και των ναυτικών στην παγκόσμια οικονομία, η έλλειψη ταλέντων του κλάδου καθιστά απαραίτητη την αύξηση της ελκυστικότητας του κλάδου με βελτιωμένες συνθήκες εργασίας. Κανένας από τους δύο δεν πιστεύει ότι ο τρόπος με τον οποίο ο κλάδος μεταχειρίστηκε τους ναυτικούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας αποτελεί ιδιαίτερα καλό μάρκετινγκ.

«Οι ιστορίες των πληρωμάτων που έχουν κολλήσει για μήνες σε πλοία, έχουν κάνει μόνιμη ζημιά στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η ναυτιλία», λέει o Khanna, και ενώ ορισμένες πρωτοβουλίες πιέζουν για αλλαγή, «το γεγονός ότι η ναυτική κοινότητα συχνά αισθάνεται σαν μεταχειρισμένοι εργαζόμενοι σε σύγκριση με εκείνους στην ξηρά πρέπει να αντιμετωπιστεί από την κοινότητα των ιδιοκτητών πλοίων και τους ενδιαφερόμενους».

Οι εγκαταστάσεις για το πλήρωμα έχουν συρρικνωθεί καθώς οι σχεδιαστές πλοίων  να μεγιστοποιήσουν τον χώρο φορτίου και ο χώρος που προκύπτει πρέπει να είναι υψηλότερων προδιαγραφών και να εξυπηρετεί τη σωματική και ψυχική υγεία των ναυτικών, προσθέτει. «Το ψυχικό στρες έχει άμεση σχέση με την ασφάλεια στα πλοία, καθώς το ανθρώπινο λάθος είναι μία από τις κύριες αιτίες των περιστατικών. Η αξιοπρεπής άδεια στην ξηρά είναι επίσης σημαντική για την ευημερία των ναυτικών – το να βλέπεις  κόσμο είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής στη θάλασσα».

Εξακολουθεί να είναι πρόθυμος να τονίσει τα θετικά της ναυτιλίας στους νέους άνδρες και γυναίκες που είναι πρόθυμοι να την εξερευνήσουν. «Είναι μια απότομη καμπύλη μάθησης που μπορεί να χτίσει εξαιρετικές δεξιότητες για μια μελλοντική καριέρα, μπορεί να αποδώσει αρκετά καλά και να σας μεταφέρει σε όλο τον κόσμο».

Ο Chopra χαρακτηρίζει τον χρόνο του στη θάλασσα ως ανταποδοτικό, εμπλουτιστικό και ότι βοηθά στο χτίσιμο χαρακτήρων. Έχει την τάση να προβλέπει καλύτερες εποχές για όσους αποφασίζουν να επιλέξουν μια καριέρα στο πλοίο και έτσι να εμπνεύσουν την επόμενη γενιά ναυτικών να αναλάβει την περιπέτεια στη θάλασσα, αλλά έχει και μια προειδοποίηση.

«Η αντιμετώπιση απρόοπτων καταστάσεων και κρίσεων μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για προσωπική ανάπτυξη, όπως η συναισθηματική νοημοσύνη και η αυτοδιαχείριση – βασικά χαρακτηριστικά για έναν αποτελεσματικό ηγέτη», αναφέρει. «Με τη συσσωρευμένη ζήτηση για αγαθά μετά το τέλος της πανδημίας, οι ναυτιλιακές εταιρείες καταγράφουν κέρδη ρεκόρ. Είναι παράλογο να περιμένουμε από αυτούς να διαθέσουν περισσότερους πόρους για την ευημερία του πληρώματός τους;»