Έχει πολλές φορές παρατηρηθεί ότι η απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ενός κλάδου που μεταφέρει τα ορυκτά καύσιμα στον κόσμο αποτελεί κάτι αντιφατικό. Ναι, η ναυτιλία είναι αποτελεσματική σε αυτό που κάνει – σχεδόν πολύ αποτελεσματική – αλλά με παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ισοδύναμες με τη Γερμανία, πρέπει να αλλάξει επίσης.

Οι προκλήσεις της αλλαγής ήταν υπό εξέταση κατά τη διάρκεια της Διεθνούς εβδομάδας Ναυτιλίας του Λονδίνου, η οποία γνώρισε τη μεγάλη και καλή προσέλευση ώστε να γίνουν λίγο πολύ οι ίδιες ερωτήσεις των ίδιων ανθρώπων.

Ο νηογνώμονας ABS φιλοξένησε την εναρκτήρια εκδήλωση, δημοσιεύοντας την τελευταία του Προοπτική χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και συγκεντρώνοντας μια ομάδα ιδιοκτητών και υπευθύνων χάραξης πολιτικής για να συζητήσουν την κατάσταση και τι πρέπει ακόμα να συμβεί.

Ο συντάκτης του Tradewinds, Julian Bray, ζήτησε από την Mette Asmussen, επικεφαλής πρωτοβουλιών του ναυτιλιακού τομέα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αν πίστευε ότι ο νέος στόχος του ΔΝΟ για καθαρό μηδενικό διοξείδιο του άνθρακα μέχρι το 2050 ήταν ρεαλιστικός. Η Asmussen συμφώνησε ότι ο ίδιος κλάδος πρέπει να είναι βιώσιμος, αλλά ελπίζει ότι το 2050 δεν θα ήταν πέρα από τις δυνατότητες του κλάδου.

«Αυτή είναι η δεκαετία της αλλαγής, η βιωσιμότητα είναι πολλά πράγματα, αλλά η συστηματική της αλλαγή. Η αλλαγή είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος 2050, ποιες ενέργειες αναλαμβάνουμε τώρα, πώς θα φτάσουμε εκεί, ενώ εξακολουθεί να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου εμπορίου», ανέφερε.

Η MSC είναι μια ναυτιλιακή εταιρεία που εκπέμπει 33 εκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως και έχει πεδίο εφαρμογής τρεις εκπομπές 7εκατομμύρια τόνους. Ο Bud Darr, EVP, Ναυτική Πολιτική και Κυβερνητικές Υποθέσεις έδωσε μια τυπικά αισιόδοξη εκτίμηση, χαρακτηρίζοντας τη βιωσιμότητα « συνδυασμό τέχνης και επιστήμης, που βρίσκει ισορροπία μεταξύ μιας βιώσιμης επιχείρησης και της ικανοποίηση των προσδοκιών της κοινωνίας».

Ο κλάδος της ναυτιλίας «θα κάνει ό, τι ζητούν οι πελάτες μας, αντικατοπτρίζουν την κοινωνία» και είπε ότι ορισμένες εταιρείες το κάνουν χωρίς ρύθμιση. «Οι κανονισμοί θα αφορούν το ρυθμό και τις διαθέσιμες επιλογές», πρόσθεσε.

Η Sophie Parker, οικονομολόγος μεταφορών, Παγκόσμια Τράπεζα, συμφώνησε ότι η απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στη θάλασσα θα πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού χωρίς να θέτει σε κίνδυνο το μέλλον. «Στη ναυτιλία υπάρχουν διαφορετικές προοπτικές και ζητήματα, αλλά τα άλλα δεν θα έχουν σημασία αν δεν λύσουμε την κλιματική αλλαγή», τόνισε.

Για τους φορείς εκμετάλλευσης μεταφορών χύδην φορτίου της Oldendorff Carriers, βιώσιμη επιχείρηση σημαίνει να φέρει τις αρχές της βιωσιμότητας στις καθημερινές επιχειρηματικές αποφάσεις σύμφωνα με τον Christopher Fee. «Για εμάς η απαλλαγή του στόλου από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα φέρνει το πλήρωμα στις συζητήσεις. Όταν προσχωρήσαμε στο Just Transition Taskforce των Ηνωμένων, το επιχείρημά μας προς αυτούς ήταν να μην ξεχνάμε το πλήρωμα – πρέπει να είναι μέρος της διαδικασίας», ανέφερε.

Ο καταλύτης για τις συνομιλίες όλη την εβδομάδα ήταν η συνάντηση του ΔΝΟ MEPC 80 που άλλαξε το παιχνίδι και έθεσε ομολογουμένως χαλαρούς στόχους για την απαλλαγή από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα με εξίσου μη συγκεκριμένους δείκτες.

Θεωρείται με αρκετή γενναιοδωρία ως ένας πολυπλευρικός συμβιβασμός, ωστόσο υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία ότι τα αποτελέσματα παρέχουν αρκετά σαφή κατεύθυνση για να ενισχύσουν την επιχειρηματική υπόθεση βιωσιμότητας για αρκετούς ενδιαφερόμενους στον κλάδο.

Ο Bud Darr παρατήρησε ότι «οι άνθρωποι που το συζητούν δεν έχουν καμία εμπειρία σχετικά με την απαλλαγή μιας ναυτιλιακής εταιρείας από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ή πώς λειτουργεί η διπλωματία». Ειδικότερα, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα της ναυτιλίας από μόνες τους δεν επηρεάζουν τις θέσεις εθνικής πολιτικής.

«Αντιλήφθηκαν σωστά τη σημασία. Ναι, το 2050 είναι μια αυθαίρετη ημερομηνία, αλλά την αναφέρουμε εδώ και δύο χρόνια. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν ενδεικτικά σημεία αναφοράς που δεν είναι κακές εικασίες για την ώθηση της τεχνολογίας. Αυτό που κάνει κανείς από τώρα και στο εξής έχει σημασία», ανέφερε.

Ο Chris Fee χαρακτήρισε το MEPC80 «προοδευτικό». «Ήμασταν στο κενό πριν, τώρα έχουμε ένα σαφές μήνυμα, το επόμενο βήμα είναι να συμφωνήσουμε σχετικά με τους παράγοντες διοξειδίου του άνθρακα στον κύκλο ζωής και να τους αντιστοιχίσουμε. Αυτή είναι μια άλλη πρόκληση για τον τρόπο σκέψης μας», ανέφερε.

Η Mette Asmussen συμφώνησε ότι ο συνδυασμός της δημόσιας θέσης του κλάδου και της ρυθμιστικής δυναμικής είχε επιτυχή έκβαση. «Στο έργο μας φέρνουμε κοντά τους ενδιαφερόμενους – πλοιοκτήτες, φορείς εκμετάλλευσης, προμηθευτές καυσίμων και άλλους. Το αποτέλεσμα του MEPC ήταν θετικό, μας δίνει κάποια βεβαιότητα και πολύ περισσότερο χώρο για τη δράση του κλάδου».

Το αν ο κλάδος ξοδεύει αυτή τη δυναμική με σύνεση θα είναι το επόμενο βασικό βήμα. Η Asmussen πιστεύει ότι η ζήτηση για νέα καύσιμα μετακινεί την πλευρά της προσφοράς «σε όλη τη διαδρομή από τους λήπτες στους πλοιοκτήτες. Αυτό δημιουργεί βεβαιότητα ότι αν παράγουν καύσιμα, θα υπάρξει απορρόφηση».

Φυσικά ποιο καύσιμο, πότε, πού και για πόσο, είναι ένα από τα ζητήματα για τα οποία λίγοι μπορούν να συμφωνήσουν, αν και δεδομένου ότι υπάρχουν τόσα λίγα πράγματα διαθέσιμα τα επιχειρήματα είναι σχεδόν ρητορικά.

Για την Oldendorff οι αποφάσεις της εξαρτώνται από το αν έχει στην κατοχή της τα ενδιαφερόμενα πλοία και για αυτά, ο Chris Fee δήλωσε ότι η εταιρεία είναι αισιόδοξη για τις δυνατότητες της μεθανόλης. «Οι κινητήρες υπάρχουν, το καύσιμο υπάρχει, είναι αποδεδειγμένο ότι είναι σε λειτουργία και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καύσιμα με τις υπάρχουσες υποδομές. Η πρόκλησή μας είναι ότι λειτουργούμε ως επί το πλείστον στο εμπόριο χωρίς προγραμματισμό, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα καύσιμα είναι διαθέσιμα όπου τα χρειαζόμαστε», ανέφερε.

Το MSC έχει ένα τεράστιο πρόγραμμα 100 νεόδμητων πλοίων, σχεδόν όλα με μια ένδειξη “LNG-ready” και ο Bud Darr πιστεύει ότι 70-80 θα παραδοθούν ως LNG με δυνατότητα διπλού καυσίμου. Αλλά η εταιρεία εξετάζει την τεχνολογική ετοιμότητα και τη διαθεσιμότητα των καυσίμων και πιστεύει ότι τα υπάρχοντα πλοία είναι καλοί υποψήφιοι για μετασκευή στη μεθανόλη.

Τα καύσιμα όπως το LNG μπορούν να οδηγήσουν σε οριακές βελτιώσεις στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αλλά η ευκολότερη νίκη είναι η ενεργειακή και λειτουργική αποδοτικότητα, σύμφωνα με την Sophie Parker.

«Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε τώρα, όχι μόνο με την τεχνολογία, αλλά και με την επιχειρησιακή πλευρά, η οποία συχνά ξεχνιέται, ιδίως η βελτιστοποίηση των λιμένων και έγκαιρη άφιξη», ανέφερε. Οι εκπομπές κατά την αναμονή σε λιμένα είναι ένα τεράστιο ποσοστό του συνόλου και είπε ότι τα στοιχεία από τις πιλοτικές μελέτες είναι σαφή.

«Ο πιλότος στο λιμάνι του Ρότερνταμ έδειξε ότι η βελτιστοποίηση της εισόδου σε λιμένα τις τελευταίες 12 ώρες εξοικονομεί περίπου το 9% των εκπομπών του ταξιδιού – ορισμένες μελέτες ισχυρίζονται μέχρι και 14%  από θέση σε θέση ελλιμενισμού. Αυτές οι προσεγγίσεις δεν δέχονται τεράστιες επενδύσεις, αλλά απαιτούν τεράστιο ποσοστό συνεργασίας»