Υπάρχουν πολλά καλά πράγματα που πρέπει να ειπωθούν για τη ναυτιλία: η θέση της ως το υποστήριγμα πάνω στο οποίο περιστρέφεται η παγκόσμια οικονομία, η επιτυχία στη μείωση των μεγάλων ατυχημάτων και πετρελαιοκηλίδων, η συνεχής ώθηση των ορίων της τεχνολογίας για να αναφέρουμε μόνο τρία.

Όπως γνωρίζουν οι άνθρωποί της της από μέσα, υπάρχουν και προβλήματα, αν μη τι άλλο ότι η πανδημία έριξε δυσάρεστα φως στην αξία που ορισμένοι πλοιοκτήτες και ορισμένες κυβερνήσεις δίνουν στην εργασία. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον κλάδο, δείχνει τις κυβερνήσεις σε πολύ κακή κατάσταση επίσης, παρά τη σκληρή δουλειά που επιτέλεσαν ορισμένοι για την εξεύρεση βραχυπρόθεσμων λύσεων.

Οι επόμενο έτος υπόσχεται περισσότερη και όχι λιγότερη πίεση για τους ναυτικούς, αφού ακόμη και με ένα εμβόλιο, η διαδικασία της διαχείρισης της συμπεριφοράς του πληθυσμού εξακολουθεί να είναι δύσκολη σε ορισμένες περιοχές και σχεδόν αδύνατη σε άλλες.

Υπάρχει ένα σαφές επιχείρημα για την απαλλαγή ανθρώπων από την επικίνδυνη δραστηριότητα της λειτουργίας πλοίων ή τουλάχιστον κάποιους ανθρώπους, δεδομένου ότι η τεχνολογία και η συνδεσιμότητα είναι οι δύο καλύτερες από ό, τι ήταν πριν από 10 χρόνια. Είτε ο κλάδος έχει πλήρως εξετάσει αυτό το πρόβλημα, με τις συνακόλουθες κοινωνικές δαπάνες που θα προκύψουν από τις μαζικές απολύσεις των ναυτικών το θέμα μέλλει να εξεταστεί. Αν αυτό είναι πραγματικά δυνατό είναι άλλο θέμα.

Ο χρόνος όμως κυλά αμείλικτα ούτως ή άλλως. Οι ανάγκες του κλάδου για την εξεύρεση λύσης στην πρόκληση της παραμονής των εργαζομένων σε πλοία ασφαλή και επιτρέποντάς τους τα ίδια τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οποιοσδήποτε άλλος. Ο κίνδυνος για τον κλάδο, αν δεν επιτευχθεί αυτό, είναι τεράστιος όσον αφορά την ενδεχόμενη διατάραξη και ανυπολόγιστος όσον αφορά την ευθύνη.

Το 2020 η ναυτιλία ανακάλυψε πόσο μικρή επιρροή  έχει στους διαδρόμους της εξουσίας, καθώς και στα διοικητικά συμβούλια των πελατών της. Υπάρχει μια προφανής συσχέτιση μεταξύ της προτίμησης της ναυτιλίας να διατηρήσει χαμηλό προφίλ και την αναγνώρισή της από τις κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι καταλαβαίνουν την αξία, αλλά η σχέση δεν βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό.

Γράφοντας σε όλους, από τον Πάπα έως το αφεντικό του Amazon Τζεφ Μπέζος για βοήθεια στο να πεισθούν οι κυβερνήσεις να δράσουν ίσως φαινόταν καλή ιδέα, αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι κανένας από τους δύο δεν αισθάνονταν το ίδιο επίπεδο πόνου όπως ο ναυτικός, οπότε η επίδραση ήταν ελάχιστη.

Αυτό δεν προτίθεται να μηδενίσει τις προσπάθειες των οργανισμών που προσπαθούν ακόμα να κάνουν τη διαφορά και ακόμα περισσότερο να επισημάνουν ότι είναι καιρός ο κλάδος να αποφασίσει αν θέλει μια άλλη δεκαετία στο σκοτάδι, ή αν είναι καιρός να μάθει πόσο αξίζουν οι άνθρωποι και όχι απλά να υπολογίζει πόσο κοστίζουν.

Είναι πιθανό, στα επόμενα πέντε με 10 χρόνια, η ναυτιλία σε κάποιο βαθμό να ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Η τάση αυτή σίγουρα δείχνει ότι θα πρέπει να εξελιχθεί πολύ γρήγορα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πελατών και να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις σχετικά με αυτήν.

Φέτος – και όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια – οι δανειολήπτες που δανείζονται από τους κυρίαρχους φορείς παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών θα βρεθούν αντιμέτωποι με περιορισμούς σχετικά με τη διαθεσιμότητα των κεφαλαίων που εξαρτάται από τις περιβαλλοντικές επιδόσεις τους. Πιθανώς, επίσης, θα αντιμετωπίσουν ένα αυξανόμενο κύμα περιφερειακών ρυθμίσεων, όσο εσφαλμένα και αποσπασματικά επιβληθούν. Το κύμα εδώ φαίνεται να έχει στραφεί εναντίον της ικανότητας των παγκόσμιων προτύπων να παράσχουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, ένα επίπεδο που ολοένα και περισσότερο δεν θα είναι αρκετά υψηλό.

Πολύ πιο σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει όταν οι ναυλωτές αρχίζουν να δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για τα γεγονότα στην αλυσίδα εφοδιασμού τους – ουσιαστικά στα ονόματά τους – και απαιτούν διαφάνεια όσον αφορά την ασφάλεια και την ποιότητα, την περιβαλλοντική απόδοση, την απεξάρτηση από τον άνθρακα και τις συνθήκες εργασίας.

Η κλίμακα των προκλήσεων και δυσκολιών υποδηλώνει την ανάγκη για πλήρη αναστοχασμό για το πώς είναι δομημένος ο κλάδος και πόσο από αυτό λειτουργεί αρκετά καλά για να είναι βιώσιμο.

Ωστόσο βραχυπρόθεσμα, ο ανθρώπινος παράγοντας συνεχίζει να προ-καταλαμβάνει το μυαλό των πλοιοκτητών, όσο έχει στην ξηρά, καθώς αντιλαμβανόμαστε εκ νέου τη σημασία των εργαζομένων των οποίων η εργασία εμείς θεωρούμε δεδομένη. Και δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες, αλλά οι τελικοί τους πελάτες και επενδυτές, οι οποίοι κινούνται πιο γρήγορα από ό, τι οι κυβερνήσεις για να φέρουν νέες πιέσεις για τον τερματισμό της δύσκολης κατάστασης αλλαγής του πληρώματος.

Στα τέλη Δεκεμβρίου, μια ομάδα κορυφαίων επενδυτών έγραψε στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ  ζητώντας τον τερματισμό της κρίσης, προειδοποιώντας ότι η κατάσταση αυτή δημιουργεί μεγαλύτερους κινδύνους κάθε μέρα. Η ομάδα των επενδυτών, η οποία εκπροσωπεί πάνω από 2 τρισεκατομμύρια $2 σε περιουσιακά στοιχεία, είπε ότι «δεν είναι πλέον μόνο πρόβλημα του κλάδου της ναυτιλίας», που ζητά την αλλαγή πληρώματος είναι «μια ανθρωπιστική τραγωδία, καθώς και ένας σημαντικός κίνδυνος για την εφοδιαστική αλυσίδα για πολλές εταιρείες.»

«Εάν δεν γίνει τίποτα, είναι απλά θέμα χρόνου πριν συμβεί κάτι καταστροφικό», δήλωσε ο Jenn-Hui Tan της Fidelity International. «Η απόδοση ορισμένων από τις εταιρείες στις οποίες επενδύουμε τελικά θα συνδέονται με την ασφάλεια των φορτίων που διακινούνται από τους ναυτικούς. Η διασφάλιση ότι τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ναυτικών εκπροσωπούνται βοηθά στη μείωση των λειτουργικών κινδύνων.»

Σε μια-δυο εβδομάδες το Παγκόσμιο ναυτιλιακό φόρουμ (Global Maritime Forum) θα χρησιμοποιήσει τη συνάντηση του Νταβός για την κυκλοφορία της Διακήρυξης του Ποσειδώνα (Neptune Declaration) για την ευημερία και αλλαγή πληρώματος με σκοπό την εξασφάλιση της αναγνώρισης των ναυτικών ως βασικών εργαζόμενων και να αποκτήσουν από νωρίς πρόσβαση στους εμβολιασμούς Covid-19.

Τα μέλη του θέλουν επίσης να δουν την εισαγωγή υψηλής ποιότητας πρωτοκόλλων της υγείας, με αυξημένη συνεργασία μεταξύ των διαχειριστών πλοίων και των ναυλωτών για να διευκολύνουν τις αλλαγές του πληρώματος, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συνδεσιμότητα με αεροπορική εταιρεία μεταξύ των βασικών θαλάσσιων κόμβων. Η δήλωση έχει σχεδιαστεί για να είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία, με έμφαση σε δράσεις που θα διευκολύνουν τις αλλαγές του πληρώματος και να κρατήσει τις αλυσίδες εφοδιασμού σε λειτουργία, αν και ορισμένοι υποστηρίζουν οι τελευταίες δεν αποτελούν πρόβλημα.

Αυτό που πρέπει αυτές οι πρωτοβουλίες να κάνουν – και επειγόντως – είναι να αποδείξουν στις κυβερνήσεις και το κοινό εξίσου ότι, για όλες τις συζητήσεις περί αυτόνομων πλοίων και τηλεχειριστηρίου, οι άνθρωποι είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της ναυτιλίας.

Και δεδομένου ότι θα είναι άνθρωποι, και όχι αλγόριθμοι, που θα αποφασίσουν αν η υπόθεση έχει γίνει με αρκετή δύναμη, θα μπορούσε να είναι μια σημαντική δοκιμασία για το τι έχει μάθει ο κλάδος κατά τη διάρκεια των τελευταίων τρομερών 12 μηνών.