Η ναυτιλία ήταν ο αρχικός οδηγός της παγκοσμιοποίησης και παραμένει το κρίσιμο συστατικό των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού. Αυτό φαίνεται, δεν θα αλλάξει, αν και όπως ακούμε όλο και πιο συχνά από ισχυρές φωνές, όλα τα άλλα είναι προς συζήτηση.

Μέχρι πρόσφατα, ο κλάδος έδωσε προτεραιότητα στον χρονισμό (όσο το δυνατόν συντομότερο) και στο κόστος (όσο το δυνατόν χαμηλότερο), αλλά το μέλλον θα μετρηθεί τόσο για τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα και από ένα βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο.

Η ανάγκη να προσαρμοστούμε και να υιοθετήσουμε νέες τεχνολογίες αντανακλά μια αλυσίδα εφοδιασμού, που είναι πιο ολοκληρωμένη από ποτέ. Οι δυνατότητες που διαφαίνονται είναι για τη συνεργασία και την ανταλλαγή δεδομένων, ακόμα και με πιθανούς ανταγωνιστές πιστεύει η Monique Giese, Παγκόσμια Επικεφαλής Ναυτιλίας για συμβούλους KPMG.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη ναυτιλία είναι να αναγνωρίσουμε την αξία των δεδομένων της, που είναι είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της ναυτιλίας, λειτουργεί σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε δεδομένα και χωρίς αυτά δεν μπορεί να επιτύχουμε αποδόσεις», είπε στο πρόσφατο διαδικτυακό σεμινάριο της τεχνολογίας Tradewinds.

Ενώ οι δυνητικά διασπαστικές πλατφόρμες δημιουργούν θόρυβο, είναι οι «δραματικές αλλαγές στη συμπεριφορά του πελάτη που θα οδηγήσουν πραγματικά στη διαφάνεια, είπε, δημιουργώντας πίεση τόσο στις επιδόσεις και την τιμή. «Οι πελάτες αναμένουν την παρακολούθηση και τον έλεγχο σε πραγματικό χρόνο και γι ‘αυτούς η βιωσιμότητα είναι ένα κίνητρο αξίας. Οι πλοιοκτήτες πρέπει να εφαρμόσουν πολιτικές ESG-ΠΒΔ (Περιβαλλοντική Βιωσιμότητα και Διακυβέρνηση). Δεν υπάρχει κανένας τρόπος γύρω από την τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα, οπότε χρειαζόμαστε σωστά δεδομένα.»

Ο Michael Parker, Πρόεδρος της Global Shipping για την Citi πιστεύει το ίδιο. Μιλώντας στο ετήσιο ναυτιλιακό συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικού & Αμερικανονορβηγικού Επιμελητηρίου, ο Parker θεωρεί τα επιχειρησιακά δεδομένα και την εμπειρία ως το κλειδί για την απαλλαγή της ναυτιλίας από το διοξείδιο του άνθρακα στο μέλλον.

«Νομίζω ότι αυτό που θα δούμε φέτος και όλο και περισσότερο τα επόμενα χρόνια είναι η χρήση των δεδομένων. Θα υπάρχουν όλο και περισσότερα δεδομένα, ουσιαστικά διαφανή, και τότε μπορούμε να κρίνουμε τα πράγματα», ανέφερε.

Το ερώτημα που ακολουθεί πάρα πολύ συχνά είναι αν οι ναυλωτές θα πλήρωναν στην πραγματικότητα περισσότερο για πιο αποτελεσματικά πλοία που είχαν κάνει τροποποιήσεις ή μετασκευές για τη μείωση των Μέσων Δεικτών Απόδοσής τους.

Ο Parker τόνισε ότι οι υπέρ-ναυλωτές Cargill και μερικές μεγάλες εταιρείες πετρελαίου έχουν εκφράσει την επιθυμία να κάνουν ακριβώς αυτό και πρόσθεσε ότι η κατασκευή νέων πλοίων με παλιά τεχνολογία δεν έχει νόημα από την παγκόσμια σκοπιά εκπομπών «και δεν υπάρχει κανένας λόγος διάλυσης ποιοτικών πλοίων που με κάποια επένδυση μπορεί να έχουν παρατεταμένη διάρκεια ζωής».

Κάνοντας αυτό, στο πλαίσιο των τραπεζών που απαρτίζουν τους συναδέλφους που υπογράφουν τις Αρχές Poseidon, πρόσθεσε ότι γι ‘αυτούς, «αφορά τη μείωση των εκπομπών στο χαρτοφυλάκιό μας, και αν μπορούμε να βοηθήσουμε αυτά τα πλοία να μειώσουν τις εκπομπές τους, τότε έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας ».

Για να αποκτήσετε μία ιδέα του τι σημαίνει αυτό σε έναν παγκόσμιο οργανισμό, λάβετε υπόψη σας ότι είστε το πιο αναγνωρίσιμο όνομα στον κλάδο της ναυτιλίας. Η AP Moller-Maersk – συχνά το μόνο όνομα που έχουν ακούσει άνθρωποι εκτός ναυτιλίας – δραστηριοποιείται στη βιωσιμότητα πάνω από μια δεκαετία. Πριν από τρία χρόνια, ενέκρινε μια στρατηγική απεξάρτησης από τον άνθρακα που αποσκοπεί σε μηδενικές λειτουργίες έως το 2050 και να υπάρχει ένα εμπορικά βιώσιμο καθαρό σκάφος σε λειτουργία με μηδενική εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα πριν από το 2030.

Όπως ο Simon Bergulf, Διευθυντής Ρυθμιστικών Θεμάτων της Maersk είπε στο Συμπόσιο του ΔΝΟ για τα εναλλακτικά καύσιμα, «το 2018 πολλοί άνθρωποι είπαν ότι ήταν μια εκτόξευση διαστημοπλοίου στο φεγγάρι και δεν ήταν εφικτό. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο γρήγορα και εκθετικά τα τελευταία δύο χρόνια που θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν εμείς δεν χρειάζεται να επιταχύνουμε τη δική μας στρατηγική».

Η Maersk προσδιόρισε τέσσερις πυλώνες του σχεδίου για τον ουδέτερο άνθρακα, καταθέτοντας κατ ‘αρχάς ότι τα τεχνικά μέσα πρόκλησης ενεργειακής απόδοσης είναι «στερεύουν» για τον στόλο των εμπορευματοκιβωτίων της.

Τα νέα καύσιμα είναι ο δεύτερος πυλώνας και ένας στον οποίο επιδιώκει να προωθήσει την καινοτομία. «Η εποχή του ενός γενικού καυσίμου τελείωσε, θα υπάρξει μια σειρά από διαφορετικά καύσιμα και δεν γνωρίζουμε ακόμη ποια θα λύσουν το πρόβλημα μα το μαγικό ραβδί. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι θα είναι πολύ πιο ακριβά από ό, τι αυτά που χρησιμοποιούμε σήμερα’, πρόσθεσε ο Bergulf.

Αλλά ενώ υπερασπίζεται την έρευνα και την ανάπτυξη στα καύσιμα, τόνισε ότι αυτή «θα πρέπει να προέλθει από τους προμηθευτές καυσίμων».

Ο τρίτος πυλώνας είναι οι πελάτες της εταιρείας, δεδομένου ότι «για να είναι κάποιος επιτυχημένος θα πρέπει να φέρει τους πελάτες με το μέρος του». Αυτό έχει άμεση σχέση με το κόστος της απεξάρτησης από τον άνθρακα, εφόσον οι πελάτες πρέπει να πεισθούν να πληρώσουν «και αυτοί [οι πελάτες] πρέπει να είναι έτοιμοι να τοποθετήσουν τα χρήματά εκεί όπου κερδίζουν τα προς το ζην.»

Ο τελικός πυλώνας είναι οι ρυθμιστικές υποθέσεις και η Maersk θεωρεί ότι το 2021 θα είναι ένα κρίσιμο έτος για τον ΔΝΟ, έτος κατά το οποίο πρέπει να σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Ο Bergulf ανέφερε ότι ο ΔΝΟ πρέπει να «προσπεράσει και να αποδείξει την ηγεσία, πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για την εξοικονόμηση ποσοστών [της αποτελεσματικότητας των σκαφών] και να κοιτάξουμε πιο μπροστά από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα».

Πρόσθεσε ότι έμφαση πρέπει να δοθεί στη στήριξη για τις λειτουργικές δαπάνες αντί για την απαιτούμενη κεφαλαιουχική δαπάνη. Θα πρέπει να ενθαρρυνθούν μέτρα όπως ο αμφιλεγόμενος φόρος κατανάλωσης καυσίμων για να προωθηθεί η χρήση των νέων καυσίμων στην αγορά, κλείνοντας το χάσμα της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με πιο δαπανηρές εναλλακτικές λύσεις.

Η Maersk πιστεύει επίσης ότι τα Μέτρα που βασίζονται στην αγορά – κατά παράδοση ο βράχος επί του οποίου οι φιλοδοξίες του ΔΝΟ για την σεισμική αλλαγή πάντα ναυάγησαν – είναι αναπόφευκτα, ειδικά αν ο κλάδος πρόκειται να υποστηρίξει ένα υψηλότερο επίπεδο φιλοδοξίας από αυτό που πρέπει να συμφωνηθεί το 2023, η ΕΕΧΙ και ο Δείκτης έντασης διοξειδίου του άνθρακα.

«Πρέπει να ανταμείψουμε τους πρωτοπόρους και πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχη. Μάθαμε πολλά από τον ΔΝO το 2020. Πρωτίστως στο κόστος εκτέλεσης δεν μπορεί να είναι μια δεύτερη σκέψη, θα πρέπει να οικοδομήσουμε πάνω του. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στον συνήθη τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων στο πλαίσιο του ΔΝΟ. Αυτή είναι μια άνευ προηγουμένου πρόκληση και πρέπει να είμαστε δημιουργικοί. Πρέπει να σκεφτούμε με ευρύτητα, με τη συμμόρφωση με βάση το στόλο για ανταμοιβή των πλοιοκτητών που δημιουργούν πλοίο με μηδενικές εκπομπές ρύπων.»